Gastenboek

Arnhem statue

We are proud to have the statue of the girl looking to the gliders approaching Arnhem in our museum and Remembrance Park at Coalhouse Fort, East Tilbury, England.
Meeting Jac and Eric Atkinson who he helped to rescue in 1944 was a privilege that we all remember with much fondness

Ik mis je

Soms is er zomaar verlangen naar een hand,
die zich beschermend op mijn schouder legt.
Soms een geluid vanuit het niemandsland,
een stem die liefdevolle woorden zegt.
Soms zomaar begeerte naar die ene blik,
die stil maar welwillend de mijne kruist.
Een zoete mijmering, een lichte knik,
die me gewichtsloos naar het paradijs doorsluist.
Soms is er zomaar verlangen als ik mijn ogen sluit.
Ik mis je

Herinnering

Herinnering
Over enkele dagen is het weer de geboortedag van jullie vader.
Voor zover ik weet wordt er dit jaar niets gedaan op de Grote Beek.
Ik keramiek er nog steeds en mis hem en zijn inspiratie nog steeds. Het is nooit meer geworden wat het is geweest. Die tijd komt nooit meer terug. In onze herinnering leeft hij voort.
Hartelijke groet van Tonja van hoek

Jij, Jac

Jouw aandacht voor ieder die in je buurt was
Creativiteit meer dan klei ooit kon bevatten
Licht stralender dan je grijze haren
inspiratie onuitputtelijk zolang er klei was
Geduld eindeloos en nog een stukje verder
Tijd altijd op afroep leverbaar
warmte heter dan je oven
Advies altijd vrijblijvend, nooit dwingend
Liefde genoeg voor iedereen
Humor gevat doch soms een tikkeltje cynisch
Afscheid in jouw humor: verpletterend
Ziel gebakken in je laatste klei
Geest waarschijnlijk in iedere duif die vliegt
Dood niet te bevatten...

Mijn zus!

'k was er bij toen mijn zus die ballon naar de blauwe hemel stuurde, als een heel klein meisje keek bijzonder toe! en liet ook mijn ballon die blauwe hemel in! maar jammer genoeg kreeg ik geen antw! Maar mijn zus wel , van heel bijzondere man .. die bij mijn zus heel nauw aan het hart ligt! 'k zal altijd jac herinneren aan een man vol fantasie... doe uitstraalt tot aan de maan en terug!

X Romina W

reactie op de ballon

hallo eef,

de brieven die je vader mij stuurde heb ik ook allemaal bewaard, deze dingen hebben voor mij een speciale betekenis, zelfs de dingen die hij maakte, zoals die theepotten in mijn familie zijn er verschillende in bezit die hij met veel plezier maakte, maar ook gedichten en zijn wenskaarten heb ik keurig bewaard

een ontmoeting kan altijd geregelt worden, breng ik mijn map mee met de berichtjes van je vader

groetjes jessica

Reactie op de ballon

Wat bijzonder om nu dit berichtje te lezen. Met de regelmaat van de klok denk ik aan mijn moeder en vader. Op zo’n moment kijk in op deze site en lees nu je bericht.

Mijn vader heeft al jouw briefjes bewaard, keurig in een map.

Ik kan mijn vader niet vervangen, maar realiseer me steeds meer wat voor mooie dingen hij deed.

Jessica, ik hoop je eens te ontmoeten om je de map met al jouw berichtjes aan mijn vader te kunnen laten terugzien.

groetjes Eef

blij dat ik heb mogen kennen

voor mij begon het allemaal als kind,
het verhaal van een ballonneke, een luchthartig ballonloslaterke en de ballonvinder, het avontuur van het ballonneke bogon op zaterdag 29 september 1990 omstreeks 16 uur. ter gelegenheid van het missiefeest werd er een ballonwedstrijd georganiseerd.

ik schaft me er ook eentje aan.
terwijl ik zat te mijmeren met mijn ballonneke in de hand. hoorde ik een fijn stemmetje.
"he meiske, ik zou willen vliegen, vliegen... over bos en hei. vliegen, vliegen als een vogel zo vrij.
geschrokken liet ik het los, het schoot omhoog, en zweefde weg als een speelbal in de wind.
ik riep nog, terwijl ik het na staarde, waar je ook komt, doe ze dan de hartelijke groetjes uit aalbeke.

ik vroeg me af : welk lot mijn ballonneke beschoren was, zo hoog en eenzaam in zijn dolle vlucht.
op dat ogenblik, had ik ook willen vliegen om zo de wijde wereld te verkennen, maar achteraf leek het me toch een beetje gevaarlijk.

een paar weken nadien, werd het kaartje dat aan mijn ballon bevestigd was, terug gestuurd aan de missiebond.

ik was blij maar tegelijk een beetje triest. omdat ik niet wist bij wie.... die zo vriendelijk was het kaartje terug te sturen.
tot een paar dagen nadien ..... de verrassing kwam.
we hebben al die jaren geschreven , ik ben blij dat ik zo een warme persoon als jac heb mogen leren kennen, hij zal altijd een plaats in mijn hart hebben

groetjes jessica

vroeger was mooi betrekkelijk,
vroeger was mooi wat ik ervan vond,
vroeger was mooi alles behalve kunst,
het is maar goed dat vroeger verandert in tegenwoordig.

vader

wat geweldig dat jullie de kunst van je vader zo koesteren
je zal maar zo`n vader gehad hebben

waardering

Wij vinden het geweldig, dat jullie je vader Jac zo blijvend willen plaatsen in jullie en ons leven. Wij zijn er als heemkundekring van Megen trots op, dat we zoveel warme herinneringen aan Jac hebben. Zowel \\\"Verwachting\\\"als \\\"Hommage\\\" worden dagelijks door mensen bewonderd en als wij de deur uit gaan, begroet ons de harmonikaspeler op onze stoep. Ook van dit beeld wordt in deze tijd van de digitale fotografie vele foto\\\\\\\'s genomen.
Voor Megen leeft Jac dus nog steeds.
In de rondleidingen, die voor toeristen worden gegeven, wordt ook steeds over Jac gesproken. Hoe kan het ook anders; je kunt niet om hem heen.
Het is niet alleen zijn kunst, die ons persoonlijk zo aanspreekt. Ook de mens Jac is meer dan de gemiddeld de moeite waard om een plek in je leven te geven. Toen wij, Thea en ik, hem voor het eerst ontmoetten, klikte het meteen. Zo zelfs, dat we meteen van elkaar wisten waaraan en waaraf. Bij het plaatsen van zijn beelden in Megen hadden we meteen overeenstemming over het hoe en waar; het was of we hem al jaren kenden.
En zo willen wij het ook houden.
Veel waardering voor jullie inzet.
Kees en Thea